• Moje wiersze

    Ślady

    osiadły na mieliźnie wszystkie moje wyobraźnie wpatrzenie… podczas wędrówki przez plażę poodpinanych obrazów kreślonych abstrakcyjną dłonią niepokornego nieba próbowałem poskładać w jeden horyzont porozwiewane przez przeszłość synonimy piękna oddech… i spadło nagle tysiąc przeterminowanych kropel moich niestrudzonych myśli zatrzymanie… i zobaczyłem drogę rozpostartą wzdłuż morza niepozostawionych śladów początek…

  • Moje wiersze

    Wyobraźnia

    Roztrzaskałem o podłogę Wszystko to co mogło być Choć dźwięk zakrył moją nagość Nie do końca umiem żyć… A wyobraźnia kołysze się tak niewinnie… Roztrzaskałem o podłogę Zapach błędów i blask świec I choć wolny biegnę z czasem Nie do końca umiem biec… A wyobraźnia kołysze się tak hipnotycznie…

  • Moje wiersze

    Wędrownik

    Chowam w dłoni niepewność, Niosąc ją Tobie całą. W myślach pustyni wciąż kroczę I szukam Twojej cząstki… W krwawym słońcu chcę znaleźć, najmniejszy cień swego Istnienia, Ściskam mocniej niepewność, Ty czekasz cierpliwie aż dojdę… I znów mijałem po drodze Węży, co mają jad słodki, Schowany fałszywy ich uśmiech, Słyszałem, gdy wciąż szedłem dalej. Teraz… przez szybę prawdy, Widzę Twe piękne oblicze, Twój głos rozbija złudzenie, Bierzesz niepewność, dajesz wolność! I coraz szybciej zachodzi Ostatnie tchnienie ciemności I coraz ciszej już słyszę Śmiech węży, co miały jad słodki…